Kurjer Poranny nr 199 – 20 lipca 1937r

Mimo, iż Warszawa leży nad Wi­słą, ciągle daje się odczuwać brak dostatecznej liczby kąpielisk i pły­walni zamkniętych, które służyłyby nie tylko jako szkoły pływania i miejsca zaprawy pływackie), ale ja­ko ośrodki czystości i higieny. Po­trzebie tej niedostatecznie jeszcze czynią zadość istniejące dotychczas baseny, z których basen w gmachu Y. M. C. A. jest najbardziej nowo­czesny i najwygodniej urządzony.

Wymiary jego wynoszą 25 X 7,5 m głębokość od 1.20 do 2.90 m. Ściany hali w której się znajduje wyłożone są różowymi i niebieski­mi kaflami, co daje bardzo estety­czny efekt. Cały arsenał nowoczes­nych urządzeń, automatyczne suszarnie rzeczy, aparaty do susze­nia włosów, sala do masażów, ką­piele, natryski stanowią szczyt mo­dernizmu i higieny.

Cała zawartość wody w basenie przepływa przez filtr w ciągu 16 go­dzin — 10 proc. wody basenu zmie­nia się codziennie automatycznie.

Pierwszeństwo korzystania z ba­senu przysługuje tu członkom, któ­rych jest około 3000. W godzinach wolnych basen wynajmowany jest związkom, klubom, szkołom. Grupa szkolna (nie więcej niż 40 osób) z instruktorem pływackim opłaca za godzinę 23 zł. Opłata dla innych instytucyj wynosi 25 zł. Zezwolenie na kąpiel w basenie, po uprzednim dokładnym myciu się pod natrys­kiem, udzielane jest szkołom na podstawie zbiorowego świadectwa

wydanego przez lekarza szkolnego. Osoby kąpiące się indywidualnie badane są przez lekarza sportowego poradni Y. M. C. A. Opłaty człon­kowskie w zależności od wielu członków wahają się w granicach od 20 do 30 zł rocznie, plus dodat­kowa opłata za każdorazowe ko­rzystanie z basenu w wysokości od 30 do 50 gr. Wysokie opłaty, wa­runki związane z przyjęciem (wy­znaniowe, zdrowotne) czynią basen Y. M. C. A. terenem zamkniętym, dostępnym tylko dla pewnej grupy zamożniejszych mieszkańców Warszawy.

Basen Akademicki o wymiarach 25 X 8 m jest typowym kąpielis­kiem dla studentów (5 zł opłata abo­namentowa za 10-razowe korzysta­nie z basenu).

Kąpieliskiem dostępnym dla szer­szych mas, zasługującym na specjal­ne wyróżnienie za zasługi kładzio­ne na polu podnoszenia stanu zdro­wotnego mieszkańców stolicy jest najstarszy z warszawskich basenów, bo istniejący od 1929 r. basen Ubez­pieczalni na Woli, niestety obecnie zamknięty.

Opłata za kąpiel za okazaniem legitymacji Ubezpieczalni wynosi 30 gr, nieubezpieczeni płacą 50 gr. Ką­piel grupowa na 60 osób pod kie­runkiem trenera kosztuje 20 zł.

Z kąpieliska Ubezpieczalni korzy­stają oprócz osób indywidualnych (85 proc. ludności żydowskie!), sportowe kluby robotnicze, kluby urzędnicze, młodzież akademicka i szkoły.

Wymiary basenu wynoszą 15X10 m, głębokość od 1.40 do 2.90. Tem­peratura wody 26—27 st. Basen czynny jest codziennie od godz. 2 do wieczora od października do po­łowy maja.

Woda w basenie zmienia się w miarę wskazań opartych na często dokonywanych analizach bakterio­logicznych -i chemicznych, przecięt­nie co 2—3 tygodnie, 10 proc. wo­dy zmienia się codziennie automa­tycznie. Chlorowanie wody odbywa się trzy razy tygodniowo, przy czyim dodawana jest dawka chlorku we­dług wskazań naukowych, (od 2—3

mig na litr wody). Nadzór nad ba­senami sprawuje miejska służba zdrowia, przeprowadzając trzy ra­zy na tydzień badania bakteriologi­czne, kontroluje czystość wody. Ogromna frekwencja sięgająca 6000 osób miesięcznie wskazuje, że ni­skie ceny pobierane za nowoczesne urządzenia przyciągają mieszkań­ców Warszawy do kąpielisk. Stop­niowe przyzwyczajanie ludzi do czystości, udostępnianie kąpielisk i ich rozbudowa przy odpowiedniej propagandzie przyczynić się mogą znacznie do podniesienia zdrowot­ności stolicy.

Kurjer Poranny nr 199 – 20 lipca 1937r