Historia Słubickiego Stadionu i Pływalni

iplywamy 17:19

Historia Słubickiego Stadionu i Pływalni

1914 – 1927 – budowa Stadionu Wschodniomarchijskiego (Ostmarkstadion) Projektant kompleksu Otto Morgenschweis ściśle wzorował się na planie Deutsches Stadion w Berlinie, działającego w latach 1913-1934.

09 września 1923 – otwarcie boiska poprzez zorganizowanie festynu sportowego

22 czerwca 1924 – na pobliskich polach, obecnie boiskach bocznych, odbyły się Targi Rzemieślniczo-Rolnicze Marchii Wschodniej w których uczestniczyło 100 tys. ludzi.

18 lipiec 1926 – poświęcenie odkrytego basenu pływackiego

27 maja 1927 – festyn sportowy w grach zespołowych i zawody jeździeckie oraz poświęcenie stadionu Wschodnio Marchijskiego

1928 – budowa kuchni

4-7 lipca 1930 – na Stadionie Wschodniomarchijskim odbyły się 24. Brandenburskie Zawody Gimnastyczne

1930 – przebudowa basenu

1930 – ukończenie budowy kortów tenisowych

22 kwietnia 1932 -na Stadionie Wschodniomarchijskim przemawiał Adolf Hitler

Czerwiec 1933– na Stadionie Wschodniomarchijskim odbył się wiec oddziałów szturmowych lokalnej NSDAP

1935 -budowa i oddanie do użytku hali sportowej

Historia Słubickiego Stadionu i Pływalni (fot. sosirslubice.pl)

Historia Słubickiego Stadionu i Pływalni (fot. sosirslubice.pl)

Budowa stadionu w Słubicach (wówczas była to część Frankfurtu nad Odrą – Dammvorstadt) rozpoczęła się w 1914 roku. Pierwsze prace ziemne wykonywali m.in. rosyjscy jeńcy wojenni pojmani w bitwie pod Tannenbergiem. Ze względu na trwającą I wojnę światową oraz kryzys gospodarczy budowę jednak wstrzymano i wznowiono ją dopiero w 1925 roku, a otwarcie nowego obiektu nastąpiło 27 maja 1927 roku. Stadion powstał w miejscu dawnej żwirowni, a jego projektantem był Otto Morgenschweis. Obiekt wyposażono w bieżnię, wzdłuż której (od strony północno-wschodniej) wybudowano odkryty basen. Najwyższe trybuny umiejscowiono za południowo-wschodnim łukiem, na których koronie wzniesiono charakterystyczną arkadową budowlę. Nieco niższe trybuny powstały wzdłuż bieżni, od strony południowo-zachodniej, najniższe zaś wzdłuż basenu. Przestrzeń za północno-zachodnim łukiem pozostawiono otwartą; za nim znajdowała się kładka (rozebrana w 2011 roku), która prowadziła do zadrzewionej alei z podłużnym stawem na planie prostokąta, po bokach której umieszczono cztery (po dwa z każdej strony) boiska treningowe. Przed II wojną światową obiekt nosił nazwę Ostmarkstadion (Stadion Wschodniomarchijski). 22 kwietnia 1932 roku na stadionie przemówienie wygłosił Adolf Hitler. W latach 1935–1937 kompleks wzbogacono o recepcję oraz salę konferencyjną.

Historia Słubickiego Stadionu i Pływalni (fot. sosirslubice.pl)

Historia Słubickiego Stadionu i Pływalni (fot. sosirslubice.pl)

Po wojnie stadion znalazł się na terytorium Polski. W początkowym okresie, do 1946 roku obiekt wykorzystywany był przez wojsko do przechowania zwierząt pozostawionych przez Niemców. Najprawdopodobniej w II połowie lat 50. rozebrano główną bramę stadionu. W 1966 roku dokonano prac remontowych na stadionie. Kolejna modernizacja areny miała miejsce w latach 2001–2003. Obecnie ze stadionu korzystają piłkarze Polonii Słubice, która w latach 1996–2000 i 2003–2011 występowała na trzecim poziomie rozgrywkowym, a także klub LKS Lubusz Słubice. Na obiekcie grały również młodzieżowe reprezentacje Polski. Tartanowa bieżnia stadionu posiada 6 torów, a na głównej prostej 8; jego trybuny mogą pomieścić 3056 widzów. Obiekt potocznie zwany jest stadionem Olimpijskim. Często podaje się, że był on jedną z aren igrzysk olimpijskich w Berlinie w 1936 roku, jednak nie ma to nic wspólnego z prawdą. Niegdyś stałym i charakterystycznym elementem stadionu na jego południowo-zachodniej trybunie był tzw. „dąb Victora von Podbielskiego”, okaz dębu szypułkowego, pochodzący jeszcze sprzed okresu budowy stadionu. Dąb przez pewien okres nosił miano pomnika przyrody, jednak decyzją Rady Miasta z dnia 28 czerwca 2012 roku drzewo utraciło ten status. W 2013 roku uschły dąb jako zagrażający bezpieczeństwu został wycięty. Po II wojnie światowej stadion podlegał Powiatowemu Ośrodkowi Sportu, Turystyki i Wychowania (POSTiW), następnie Lubuskiemu Ośrodkowi Sportu, Turystyki i Wychowania (LOSTiW), „Lubtour” oraz „Warta-Tourist”. W 1978 roku stał się częścią Ośrodka Sportu i Rekreacji w Słubicach (OSiR). W 2012 roku OSiR został przekształcony w spółkę prawa handlowego, Słubicki Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji Sp. z o.o. w Słubicach (SOSiR). W 2013 roku pojawiła się inicjatywa wpisania obiektu do rejestru zabytków województwa lubuskiego.

Źródło:http://www.sosirslubice.pl

Jeden komentarz do “Historia Słubickiego Stadionu i Pływalni

    Dodaj komentarz

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

    siedemnaście + 11 =