Zapobieganie chorobom uodpornianie organizmu, aby uczynić go możliwie niewrażliwym na zarazki chorobotwórcze i inne przyczyny chorób, w pierwszym rzędzie na zaziębienie — to w obecnym stanie medycyny naczelne jej zadanie. Pytanie tylko, jak i kiedy zacząć uodporniać względnie hartować się? Oczywiście, najpewniejszy środek: hartowanie organizmu od najwcześniejszych lat, od dzieciństwa. Ale w wieku dojrzalszym nie za późno na przeprowadzenie hartującej kuracji, byle prowadzonej rozważnie.
Istnieją dwa rodzaje hartowania ciała.
Działanie na skórę zimną, względnie i chłodną wodą w celu przytępienia tzw. odruchów zimna. Tą drogą osłabiamy stopniowo ujemne działanie na system nerwowy ostrych zmian temperatury. Ten rodzaj hartowania musi być prowadzony stałe w postaci coraz chłodniejszych kąpieli, natrysków i zimnych pocierań całego ciała. Naturalnie, że rozpoczynać takie hartowanie należy wiosną, kiedy dni są już cieplejsze, aby potem prowadzić je już nieprzerwanie latem, jesienią i zimą.
Drugi rodzaj hartowania się polega na ogólnym uniewrażliwieniu narządów oddechowych, łącznie ze skórą, na zimno i zmiany temperatury. Daje się to osiągnąć przez zmuszanie organizmu do wydatniejszego wydatkowania ciepła przy równoczesnym ułatwianiu mu drogą posilnego pożywiania i gimnastycznych ćwiczeń możliwie na świeżym powietrzu — znaczniejszego produkowania ciepła. Nader ważnym czynnikiem zarówno hartowania organizmu, jak równoczesnego zapewnienia mu najkorzystniejszych warunków zdrowia, jest sypianie przy otwartych oknach, wzgl. w chłodniejszej porze roku przy otwartych górnych oknach. Rano przed wstaniem z ciepłego łóżka należy okno zamknąć. Za granicą, zwłaszcza w Anglii, której klimat niewiele jest cieplejszy, a znacznie wilgotniejszy od naszego, wszyscy sypiają stale latem i zimą przy otwartych oknach i pierwszą czynnością osoby, przychodzącej budzić z rana, jest zamykanie okna, czy okien. W niektórych sypialniach angielskich, zwłaszcza sypialniach młodszych dzieci, wstawiane są w okna gęste, cienkie, siatki druciane, przez które zimne powietrze nocne wpada nie tak szerokim i silnym prądem.
Ważnym czynnikiem hartowania ciała jest też odpowiednie ubranie. Zbytnie wydelikacenie ciała, czyni je obciążałem, gdy lekkie, przewiewne ubranie dające przystęp powietrza do pór skóry, ułatwia intensywny ruch i tym samym wytwarzanie się w organizmie cieplika. Wszelkie szaliki na szyję powinna być — oczywiście stopniowo — wyrugowane z użycia, a w garderobie dziecięcej nie powinny istnieć od początku. Także ciepłe koszulki, noszone na gołym ciele pod bielizną, muszą być odpowiednio przewiewne, najlepsze są więc siatkowe, pozostawiające pomiędzy ciałem a koszulą warstwę powietrza. Gołe szyje marynarzy są wskaźnikiem, jak doskonale można hartować się na najostrzejsze podmuchy burz i wiatrów. Pamiętać należy nade wszystko, że nigdy nie zaszkodzi tyle ochłodzenie, ile zbytnie rozgrzewanie ciała. Ruch na świeżym powietrzu — to najlepsze uodpornienie. Począwszy od szóstego roku życia aż do wieku dojrzałego, bezustannie wzrasta odporność na niskie temperatury. Ten stwierdzany przez medycynę fakt wykorzystać należy przy hartowaniu dzieci zwłaszcza, którym ślizgawka w zimie, pływanie, wiosłowanie w lecie najlepsze zapewnia warunki rozumnego hartowania. Takie hartujące sporty powinny być też regułą dla wszystkich dorosłych.
Katolik Codzienny nr 95, 28 kwietnia 1931 rok.
Ostatnie komentarze
Arkovski
max
Klient
Ewa
Basia
Mariola