Rzucono myśl, ażeby w Wiśle, pięknem uzdrowisku klimatycznem, położonem przepięknie wśród lasem pokrytych Beskidów, zbudować basen pływacki. Przygotowano plany i projekty — a teraz cisza!

Projektowany basen miałby mieć 100 m. długości, 50 m. szerokości, służyłby w pierwszym rzędzie do kąpieli i uprawiania sportu pływackiego, byłby miejscem dla wszelkich imprez i zawodów pływackich i gier wodnych. Wokoło basenu miałaby powstać wielka plaża. W zimie basen mógłby być użyty jako teren ślizgawkowy. Jak widać basen taki byłby pierwszorzędną atrakcją pięknego uzdrowiska, przyczyniłby się niewątpliwie bardzo wydatnie do popularyzacji pływactwa.

Zerwijmy z naszem wiecznem kunktatorstwem! Basen pływacki powinien stanąć w Wiśle i stanie!

Wisła, do której dojazd bardzo łatwy dzięki dogodnym połączeniom kolejowym i doskonałym szosom, posiada kilkadziesiąt pensjonatów i will. Okolica przepiękna, wycieczki i spacery do źródeł Wisły i w pobliskie góry. W zimie znakomite tereny narciarskie i saneczkowe, na Baraniej Górze skocznia narciarska. Warunki do rozwoju pierwszorzędne.

Realizacji tego projektu, godnego ze wszechmiar poparcia, domaga się nie tylko praca tych, którzy zainteresowali się rzuconą myślą i poświęcili jej już wiele, ale przede wszystkiem sama Wisła!

Sport, Katowice-Kraków-Lwów-Poznań, Nr 16, 20 maja 1930r.